Кекса бўла олиш – буюк санъат... Янада катта санъат – ёш бўла олиш, ёшликнинг, етукликнинг кексаларга қандай муносабатда бўлишини билишдир.

* * *

Инсоннинг буюклиги бўйи билан ўлчанмаганидек, халқнинг буюклиги унинг сони билан ўлчанмайди; ягона мезон – ақллилик ва маънавият даражасидир.

* * *

Бахтсизларга раҳмдил бўлинг, бахтлиларга илтифотли бўлинг.

* * *

Инсоннинг ички дунёсидаги меҳр – бу қуёшдир.

* * *

Айбдор ўз айбини тан олганида, у қутқариши мумкин бўлган ягона нарса – ўз ор-номусини қутқаради.

* * *

Журъат! Журъат билан тараққиётга эришилади. Барча дабдабали ғалабалар журъат учун катта ёки кичик мукофотдир.

* * *

Болалар бахтга дарҳол ва тортинмасдан кўникади, зеро улар табиатига кўра – ўзлари қувонч ва бахтдир.

* * *

Тириклар курашади... Қалбини юксак орзуларга бахшида этганларгина тирикдир.

* * *

Чиройли ифодалар чиройли фикрларни безайди ва уни сақлайди.

* * *

Дангасалик – бу она. Унинг ўғли – ўғрилик, қизи – очлик.

* * *

Ҳамма ишнинг ўз баҳоси бор.

* * *

Адабиёт инсон онгининг инсон зоти учун дастуриламалидир.

* * *

Келажакни яратишга ҳеч нарса дадил орзулардек хизмат қилмайди. Бугунги хаёл – эртанги рўёдир.

* * *

Одоб – ҳақиқатнинг гуллашидир.

* * *

Халқни ўқитиш – уни яхшироқ қилишдир; халқни маърифатли қилиш – унинг одобини яхшилашдир; саводхон қилиш – камол топтиришдир.

* * *

Ҳаётимиз – сайр, ғоя – йўл бошловчидир. Йўл бошловчи бўлмаса, ҳамма нарса тўхтайди. Мақсад йўқотилса, қувват ҳам кетади.

* * *

Ер юзида боланинг бижир-бижиридан тантанаворроқ мадҳия йўқ.

* * *

Ҳаётда энг катта бахт – сени севишларига ишончдир.

* * *

Зиё! Ҳамиша зиё! Ҳамма ёқда зиё! Унга барча муҳтож. У китобдадир.

* * *

 Инсон онги ҳамма нарсанинг қулфини очадиган уч калит: рақам, ҳарф, нотага эга. Билиш, ўйлаш, орзу қилиш. Ҳаммаси уларда мужассам.

* * *

Ҳуқуқни англаш бурчни англашни ривожлантиради. Умумий қонун – бу ўзганинг эркинлиги бошланадиган жойда сенинг эркинлигинг тугашидир.

* * *

Китобнинг ижодкори – муаллиф, китоб тақдирининг ижодкори – жамиятдир.

* * *

Бурчга садоқатни англаш ўз манфаатларини ёддан чиқаришни талаб этади.

* * *

Қилични синдириш мумкин, лекин ғояни йўқ қилиб бўлмайди.

* * *

Келажакнинг бир нечта номи бор. Ожиз киши учун у имкониятсизликдир, иродасиз учун – мавҳумлик, сермулоҳаза ва шавкатли учун – идеалдир.

* * *

Сукут – инсоний қайғунинг бутун тубини ҳис этаётган жайдари қалб қўнимгоҳидир.

* * *

Ёлғон – ёвузликнинг мужассамидир.

* * *

Муҳаббат – дарахт сифатдир; у ўзи ўсиб чиқади, бутун вужудимизга чуқур томир ортади ва кўпинча ҳатто қалбимиз вайроналарида ҳам гуллаб-яшнайверади.

* * *

Ҳамиша бир-бирингизни бутун қалбингиз билан яхши кўринг.  Дунёда муҳаббатдан ўзга деярли ҳеч нарса йўқ.

* * *

Оилани парчаламоқчи бўлган ҳар қандай ижтимоий таълимот яроқсиз, бунинг устига уни қўллаб бўлмайди. Оила – жамиятнинг биллури.

* * *

Олий одил судлов – бу виждондир.

* * *

Бундан буён келажак одамларнинг икки тури: сермушоҳада инсон ва меҳнаткаш инсонга тегишлидир. Моҳият жиҳатидан улар яхлит, зеро фикрлаш – меҳнат қилиш демакдир.

* * *

Ҳалоллик – буюкликка энг яқин турганидир.

* * *

Адолатдан юқори нима бор? Одиллик.

* * *

Ҳаёт бу гул, муҳаббат эса унинг ширасидир.

* * *

Тараққиёт – бу ижтимоий ҳаётнинг моддий базаси.

* * *

Меҳрибон бўлиш жуда осон. Адолатли бўлиш – жуда қийин.

* * *

Ҳар бир одамнинг кўзида доим унинг тафаккури акс этиб туради.

* * *

Шон-шуҳрат ва нафрат ҳамиша елкама-елка юради.

* * *

Табиат инсонни яратиш чоғида унинг тархини ёмон чизган, тарбия эса тархдаги нуқсонларни тузата олмади.

* * *

Умид кишини бардошли қилади.

* * *

Меҳнат – бу ҳаёт, фикр – эса ёруғлик...

Дилфуза ЖУМАЕВА тайёрлади.